خوب هر کس یک جوری است دیگر..... تا حالا احساس گناه کرده ایی از اینکه شبیه دیگران نبودی؟!!! البته ربطی به حرفهایم ندارد ... بگذریم
اینکه بخواهم دوستم باشی نه اینکه مثل واژه ی معمولی و جلو دستی دوست ،نه به شکل این دوستی هایی که وقتی اسمشان می اید گوشه ی لبت شکل پوزخند میگیرد ، نه مثل این ثانیه های گذرا و توخالی دوستی های بی دوست !! نه مثل اینها ، بلکه مثل خوده دوستی ، راستی این دوستی چقدر واژه ی متضادی است در این زمانه !! مولانا خدا را دوست میداند ، من آن جور دوستی را میگویم !! نمیخواهد خدا باشی یک دوستی انسانی .... اصلا خوده دوست .... خودش....
خسته شدم از اولین از بهترین ، همه جا پر شده از اولین از بهترین ، چقدر زیباست وقتی یک آدم معمولی خیلی موفق باشی ، نه ؟؟!!
راستی داشتم میگفتم !!
دوستم که باشی نیاز نیست یکریز برایت هجی کنم حرفهایم را تا بدانی منظورم چیست !!آخرش هم چیزی غیر از منظور من را بفهمی !!
بگذریم
:)
شیوا جان درود
باور کن حرفهات برام خیلی دلنشینه . نظرت در مورد دخترم برام خیلی جالب بود و منو تسکین داد . همچنین حرفهات تو وبلاگت
ممنون
نمیدونم واقعن!! شاید اینجوری تعادل زندگی برقرار میشه
خوش باشی و سبز
سلام.
این روزها نمی دونم چرا همه انگار بهترین و اولین هستند.همه باهوشن و با هم درباره هوش سرشار بچه هاشون صحبت می کنن.
و اما درباره دوستی...
انگار دیگه دوستی به معنای دوستی وجود نداره...انگار این روزها باید برای واژه ای غیر از دوستی دوست شد...
سلام سلام شیوا جان.
خوبی عزیزم..
خیلی نوشته هاتو دوست داشتم
یک جورایی بعضی چیزهاش حرفای منم بود.
گلم منتظرتم.
منتظر پست های بعدیت می مونم.
فدای تو.
فعلا.