زندگی که من دوست دارم

سلام

میدانی گاهی وقتها دوست دارم دست همدیگر را بگیریم و برویم یک جای خوش آب و هوا ، ملایم ، ساده ، پر از زندگی ، بدون رقابت ، نه روستا نه روی کوه ها یا جنگل ، نه اصلا ، دلم میخواهد یک شهر باشد اتفاقا شلوغ اما آرام !! صدا را نمیگویم ، انسان ها را میگویم ، دوست دارم شاد باشند ، دغدغه های عاشقانه داشته باشند و شیفته ی کارشان باشند ، شیفته ی آدمهای اطرافشان ، دور باشند از تنفرهایشان ، شهری که کسی به خاطر شخص دیگر زندگی نکند ، خودش باشد و دنیایش و استعدادهایش و همراه زندگیش!! با یک خانه ی روبه ساحل اقیانوس !!و آدمهای بی رقیب !!ساده ...

گفته بودم چرا دوست دارم بروم آفریقا ؟! گفته بودم راستی ؟! وقت داشتی که به حرفم گوش دهی ؟!به رویاهایم ؟!اما من یک رویا دارم در گوشه ی آخر ذهنم !!بروم و بشوم یک توسعه دهنده ی تکنولوژی و فعال حقوق انسانی ، شاید هم یک پزشک ،شاید هم یک استاد دانشگاه که پروفسوریش را در هیچ جا جار نمیزند !! هر چند وقت یکبار هم بیایم و در دنیاهای دیگر انقلاب کنم !!و این انقلاب را میفهمی ؟!! میدانی که تن صدایم میتواند انقلاب کند اگر دانا باشد ؟!!!دانا نیست اما .....لمسش که میکنی بچه میشود و یادش میرود اصول طراحی کامپایلر را !!!!! یادش میرود جاوا را !!! یادش میرود شبکه ها را !!!امروز گفتم من شبکه را خیلی دوست دارم !!دروغ گفتم !!

ترغیب شدم به این حرف !!!  بی ربطی و واگرایی حرفهای بالا را میفهمی ؟!!

میدانی که من آدم لحظه ایی هستم !! چند روز یش به اجبار یکی از درسهایم را با برق قدرتی ها گرفتم !! میدانی که همه اشان جنس مرد دارند !!میشناسی مرا ؟!! اصلا سعی نمیکنم دختر جدی باشم !! میگویم، میخندم ، و دوست میدارم !تو که هستی به خودم و دیگران مطمئن میشوم !!!!

همه ی پزشکها مثل تو فکر میکنند ناجی بشریت هستند !! فکر میکنند مهم ترین کار دنیا را انجام میدهند !! و خودشان با بقیه فرق دارند !!!نکن این کا را !!

صفر و یک شده مغزم !!!!